Tamil Kavithai

வானமும் மேகமும் போல அவன் காதல் கொண்டான்  உலகம் இதை புரிந்து கொள்ளது  அவள் இதயமும் புரிந்து கொள்ள மறுக்கிறது

காதல் வேண்டாம் அவள் கண் பார்வை இல்லாமல்  ஒரு இரவும் வேண்டாம் அவள் நினைவுகள் இல்லாமல் 

அவள் பேச்சை கேட்ட நாள் முதல்  அவன் உறங்க கவிஞன் ஆனான் விழித்து இருக்கும் நேரம் எல்லாம்  அவள் முகம் பார்க்க காத்து காவலன் ஆனான் 

கவிதை பூ மகளே தூங்கு உன் வலிகள் எல்லாம் தீர வானமகளை வேண்டி கொள்வேன் தேவை பட்டாள் உன் தாயக இறுப்பேன்